Oma’s verjaardag

Of lees het hier zelf:

Morgen is het zaterdag en dan is het feest, dan is oma jarig. Ik vind dat altijd een superleuke dag, er komen dan veel ooms en tantes bij ze op visite. Opa en oma kopen dan verschillende soorten taart om uit te kiezen. Ik ben eigenlijk nooit zo goed in kiezen, want ik hou enorm veel van taart. Daarom mag ik altijd van twee soorten taart een stukje, héérlijk vind ik dat. Max ook, en hij kiest altijd slagroomtaart en rijstevlaai. Ik kies dan vaak appeltaart en chocoladetaart. O, en er staan ook altijd lekkere snoepjes en chips op tafel.

Op de verjaardag van opa en oma komen ook al onze neefjes en nichtjes. Omdat zij aan de andere kant van Nederland wonen, zien we ze niet zo heel vaak. Het is veel te ver rijden om zomaar langs te gaan om even een uurtje koffie te drinken en te spelen. Dat maakt de verjaardagen van onze familie juist zo leuk, iedereen komt dan bij elkaar. De grote mensen zijn dan altijd zo druk met kletsen en bijpraten dat ze helemaal niet op ons letten. En dat is mooi, want dan kunnen wij lekker onze eigen gang gaan.

Maar dit jaar … is alles anders. Door het coronavirus kan oma haar verjaardag niet vieren. Sterker nog, we kunnen niet eens bij haar op bezoek gaan. Minister-president Mark Rutte vertelde tijdens de persconferentie (dat is eigenlijk gewoon een toespraak) op televisie, dat iedereen zoveel mogelijk thuis moet blijven. Dan kan het virus zich minder snel verspreiden en worden er hopelijk minder mensen ziek. Gek hoor, nu gaan we opeens niet meer naar school en zijn papa en mama onze meester en juf geworden. Papa en mama gaan ook niet meer naar hun werk. Ze werken thuis in de woonkamer met de laptop aan de eettafel, of bellen soms in de slaapkamer met hun collega’s. Best gek vind ik dat. Ik moet er wel aan wennen, maar vind het wel fijn dat ze nu zoveel thuis zijn. Ik mag ook niet meer met mama mee om boodschappen te doen. Ze gaat helemaal alleen naar de supermarkt en haalt dan meteen voor de hele week alle boodschappen. Ze vertelde dat je niet meer zo de winkel in mag lopen, maar altijd een winkelwagentje mee moet nemen. Dan kun je makkelijker 1,5 meter afstand houden. Eigenlijk zou ik dat weleens willen zien. Lijkt me best gek, dat slalommen met karretjes om maar genoeg afstand van andere mensen te houden. Opa en oma gaan nu helemaal niet meer naar de winkels. Ze bestellen de boodschappen op internet en dan komt er ’s avonds zo’n grappig klein vrachtwagentje dat de boodschappen brengt.

Ik ben nu al drie weken niet meer bij opa en oma geweest. Normaal loop ik elke donderdag vanuit school en samen met Max naar ze toe. We kletsen dan wat en blijven er altijd eten. Dat kan makkelijk, want opa en oma wonen maar een paar straten van onze school vandaan. Ze vinden het wel een beetje spannend dat we samen naar ze toe lopen, maar papa en mama zeggen dat we daar groot genoeg voor zijn. We hoeven maar één keer over te steken en letten altijd goed op. Opa staat dan altijd buiten bij het tuinhek te kijken of we er al aankomen.

Ik mis ze wel heel erg, en vind het heel jammer voor oma dat ze haar verjaardag nu niet kan vieren. Samen met mama hebben we voor oma cadeautjes besteld op internet. Een mooi boek dat ze graag wil lezen, een fles bodylotion en een lekkere doos met chocolaatjes, die zou ik ook wel lusten. Gisteren werden de cadeautjes bezorgd. Wel raar hoor, nu hébben we de cadeautjes voor oma, maar hoe krijgen we ze nou bij haar als we niet naar oma en opa toe kunnen?

Papa en mama hebben een verrassing voor oma geregeld. Ik ben zó nieuwsgierig wat dat is. Het is niet alleen een verrassing voor oma, maar ook voor ons, want mama doet er vréselijk geheimzinnig over … Ze was gisteren opeens spoorloos en papa vertelde dat ze boven aan het bellen was om nog even wat dingetjes te regelen voor oma’s verjaardag. Hmm, ik ben héél benieuwd.

Dan is het eindelijk zaterdag, oma’s verjaardag én tijd voor de verrassing. “Max, schiet nou op”, roept mijn moeder onderaan de trap. Max is een echte treuzelkont, en in plaats van zich aan te kleden, ligt hij languit op het kleed in zijn kamer met zijn lego te spelen. Ik was vanochtend al supervroeg wakker en heb een kaart voor oma gemaakt. Ik heb er slingers op getekend en er ‘hartelijk gefeliciteerd’ op geschreven met van die sierlijke letters, handletteren noemen ze dat. Ik vind de kaart best goed gelukt en ik hoop dat oma hem ook mooi vindt!

Beneden bij de trap staat een grote tas. Wat zou daar inzitten? “Mam, mag ik kijken wat erin zit?” vraag ik. “Ja, hoor,” lacht mama, je bent een nieuwsgierig aagje en daarom hou ik zoveel van je. Ik kan jouw hulp en die van Max straks goed gebruiken”. Oh, nou wil ik helemaal weten wat er in de tas zit … ik kijk en zie een grote doos. “Wat zit daar allemaal in?” vraag ik. Mama somt op: “Cadeautjes, taart, een fles met bubbelwijn, ranja, gebaksbordjes, vorkjes, slingers, ballonnen, een zak chips, snoepjes, van die kaasjes die opa altijd zo lekker vindt en de favoriete stukjes worst van oma, allemaal lekkere hapjes en drankjes.” “Maar huh, hoe kan dat dan …” Mama lacht. “Let jij maar eens op. Oma kan geen feestje geven, maar wij gaan haar wel een miniverjaardag bezorgen!”

Max is gelukkig ook klaar en papa heeft de fietsen klaargezet in de tuin. De grote tas past maar net aan het stuur. We fietsen samen naar opa en oma. Wat gek … het is heel stil op straat nu de meeste mensen thuis blijven, we komen onderweg bijna geen verkeer tegen. Mama heeft opa gevraagd of hij oma even kan afleiden. En dat is vast gelukt, want als wij in de achtertuin komen en de fietsen onder het afdakje zetten, zijn ze nergens te bekennen. Mama haalt de grote tas van het stuur. Ze heeft gelukkig ook aan touw en plakband gedacht, en met z’n drietjes hangen we de slingers aan de schutting. Dat ziet er leuk uit, zeg! Papa is de opblaas-chef en heeft al 20 ballonnen opgeblazen. “Poeh, ik word een beetje licht in mijn hoofd”, zegt hij. Ik help hem met de laatste ballonnen op te blazen, en mama en Max hangen ze in de appelboom, aan de struiken en zelfs aan de waslijn. Het ziet er vrolijk en feestelijk uit. Snel legt mama een gekleurd kleedje op de tuintafel en zet er 2 schoteltjes en glazen op. Hé wat gek, wat doet papa nou? Hij haalt uit de schuur de klaptafel tevoorschijn die we altijd gebruiken als we met de hele familie bij opa en oma in de tuin eten. Wat gaat hij daar nu mee doen? Hij zet de tafel zorgvuldig aan de andere kant van de tuin. Daar zet mama 4 bordjes en 4 glazen klaar. Oh, nu begrijp ik het! We mogen natuurlijk niet bij opa en oma binnenkomen of aan tafel zitten, omdat we 1,5 meter afstand moeten houden. Maar nu die klaptafel aan de andere kant van de tuin staat, kunnen we wél samen in de tuin zitten.

We zijn net op tijd klaar. Ik zie opa en oma voor het keukenraam. “Lang zal ze leven, lang zal ze leven”, zingen we met z’n allen. Ik zie een grote lach op haar gezicht verschijnen, maar ook een traan over haar wang rollen. “Ach lieverds, wat vreselijk lief van jullie, en wat heb ik jullie gemist.” Ik zou oma het liefst een dikke knuffel en kus geven, maar dat mag nu niet. Mama doet op afstand net alsof ze oma een knuffel geeft en blaast haar een handkus toe. Dat is een goed idee … zo stuur ik oma op 1,5 meter afstand ook dikke knuffels en handkussen.

Opa en oma gaan aan de ene tafel zitten en wij met z’n vieren aan de andere. Het is een beetje gek zo op afstand, maar wat superfijn dat we zo toch bij ze op bezoek kunnen én dat we oma’s verjaardag samen kunnen vieren. Mama lacht. “Gelukkig dat oma in het voorjaar jarig is,” zegt ze, “anders hadden we de partytent moeten neerzetten en de houtkachel aan moeten steken”. Papa heeft de cadeautjes voor oma al klaargelegd bij haar bord en ook de hapjes en drankjes netjes verdeeld over de twee tafels. Wat is dit een goed idee van papa en mama! Oma zit te glunderen en ook opa heeft een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht. “Ach kind, wat heb je een mooie kaart voor mij gemaakt, die hang ik straks op het prikbord”, zegt ze tegen mij. Ook met de andere cadeautjes is ze helemaal blij. “Oh,” zegt ze, “wat ben ik verwend. Ik werd vanochtend wakker en was eigenlijk een beetje verdrietig, omdat ik mijn verjaardag niet kon vieren. Maar dankzij jullie is het een topdag!”

We eten taart en klinken in de lucht op een mooi nieuw levensjaar voor oma. De volwassenen met een glaasje bubbels, en Max en ik met onze ranja. Natuurlijk in mooie chique glazen, want dat maakt een verjaardag extra feestelijk! Ik hoop dat we volgend jaar oma’s verjaardag weer met de hele familie kunnen vieren. Maar eigenlijk was dit toch ook wel een bijzondere, gekke én mooie verjaardag!

Dit verhaal is ingesproken door Alex van Hedel, de burgemeester van gemeente Brummen. Dankuwel burgemeester Van Hedel!

Credits illustraties: Designed by Freepik & PublicDomainVectors